We richten daarom onze peilen op SEO: langzaam – maar steady. We werken aan link-building, optimaliseren de content, verwerken zoektermen en checken de techniek.
We zijn als één van de eersten op de markt, en dus ook op Google. Bovendien hebben we een duidelijke doelgroep: ADD bij volwassenen. Dit heeft als voordeel dat we al snel een koppositie krijgen. Het nadeel is dat veel mensen nog niet bekend zijn met ADD, en dus nog niet weten wat ze zoeken. Daarom proberen we ook goed vindbaar te worden op de symptomen als ‘uitstelgedrag’, ’moeite met deadlines’ of ‘dromerigheid’.
En terwijl we hard werken achter de schermen, klimmen we langzaam naar de 50 unieke bezoekers per dag. Én: druppelen de aanmeldingen binnen. Bij elke nieuwe aanmelding verschijnt er een grote glimlach op ons gezicht. ‘Yes!’ 🎉
Goed en slecht nieuws
Als ik een paar maanden later aan mijn moeder vraag hoe het gaat, heeft ze goed nieuws en slecht nieuws.
Het goede nieuws is dat haar agenda vol zit met coach-sessies. Het nadeel is dat haar agenda dus, ja… vol zit. Het typische dilemma van iemand die op uurbasis werkt: op een gegeven moment kun je niet meer verder opschalen, want je uren zijn beperkt.
Ik stel voor om een brainstormsessie te plannen.
Ik merk dat ik het leuk vind om betrokken te zijn, en krijg steeds meer een plek binnen het bedrijf. Ik ontwikkel de website verder door, maar ben ook betrokken bij de koers van het bedrijf.
Mijn moeder doet het ontzettend goed als ondernemer, maar merkt dat haar hart vooral ligt bij het het coachen. En daar waar ik bruis van de ideeën en stippen op de horizon wil zetten, zet mijn moeder het liefst een flip-over neer, om mensen met ADD al tekenend uit te leggen hoe ‘de uitstelberg’ werkt. En met succes, want de reviews ↗ liegen er niet om. Ze zal het snel niet toegeven, maar mensen dragen mijn moeder op handen en voeten.
Dit zorgt voor een leuke dynamiek: we zijn allebei apetrots op elkaar. Ik op mijn moeder als coach, en mijn moeder op mij als pionierend ondernemer.